Czarne Złoto Kołobrzegu – wycieczka do kopalni borowiny

Podczas wycieczki uczniowie klas I i II A gimnazjum zobaczyli maszyny i urządzenia dzięki którym borowina jest wydobywana, wysłuchali także informacji na temat jej właściwości zdrowotnych. Złoża torfu, zwanego dzisiaj borowiną, zaczęły powstawać po ustąpieniu lądolodu skandynawskiego około 10 tys. lat temu. Borowina to inaczej nieodwodniony torf, który powstaje w wyniku rozkładu roślin w środowisku wilgotnym, przy niewielkim dostępie tlenu. Borowiny użyto po raz pierwszy do celów leczniczych w Polsce w 1858 r. Kopano ją w górskich torfowiskach porośniętych iglastym borem stąd nazwa borowina. W roku 1882 balneolog dr Herman Hirschfeld przebadał i wprowadził borowinę do celów leczniczych w sanatoriach Kołobrzegu. Wydobywanie borowiny w kopalni odbywa się metodą odkrywkową, przy pomocy specjalistycznej koparki, a ludzie zatrudnieni przy wydobyciu borowiny wykonują zawód górnika. Uczniowie zobaczyli też naturalne źródło solankowe, które znajduje się w ujściowym odcinku Parsęty. Kołobrzeskie solanki były znane i wykorzystywane od przełomu VI i VII wieku n.e. To dzięki nim zaczęło się tu skupiać wczesnośredniowieczne osadnictwo związane z warzelnictwem, czyli pozyskiwaniem soli z solanki w procesie jej warzenia tj. odparowania wody. Spacer po Kołobrzegu był też okazją do lekcji historii II wojny światowej, uczniowie zatrzymali się przy Pomniku Zaślubin z Morzem. Akt zaślubin miał miejsce 18 marca 1945 roku. Był symbolem dostępu do morza. W dno Bałtyku wbito polską flagę, a jeden z żołnierzy - kapral Franciszek Niewidziajło rzucił w morze pierścień dokonując symbolicznego aktu zaślubin. 

Informacje nt. borowiny i solanki pochodzą ze strony www.uzdrowisko.kolobrzeg.pl